Ds Lägelamannli / Vals

Ier wisst scho, wer das ischt. Ich hän nich scho e gang derva zellt. In Zafreila iichi het s gchuuset, im Underboda, im inndera Huss. De Tagg dür het s schi niena zeicht. Eerscht am Aabet spaad is läbets cho. Wenn ds Stubazit zwölfi gschlaga gchä het, naam letschta Schlagg, het ma s eirmaal uf dr Ruosstilli uuf gchöört poldera und chnätscha und ummaschlaargga, und de is dia stotzend Stäga acha und in d Stuba i gchrummlet. Uf em Rügg het s en gruussi Lägela treit. Dia ischt bis an de Helsa uuf mit Mariging gfüllt gsi. Chönnet nich denka, was das für ne Gwicht gsi ischt, gwüss gar no mee as en Mötsch. Nit vergäba het das Mannli esoo müessa piischta und chiicha under der Lascht. Ier möchtet sche nid emaal erweigga. Probieret s e gang!

Ds Mannli het dia Mariging uf de Tisch uusggläärt. D Lägela het s dernäbet z Boda gstellt, und de het s afaa dia Mariging zella. Eis, zwei, drii, vieri ... das ischt gganga wia gsalbet. Dia zellta het s birum in d Lägela igschmützt. Eis, zwei, drii, vieri ... es het nid umggluogt, wil s pressiera het müessa. Am Morget, wenn s vor em Palggli hed afaa lutera, het s müessa fertig sii! – De is eirmaal miena mee gsi! Ma het s nümma gsee und nüt mee va me gchöört. Ich wääna, es würd birum uf d Ruosstilli zruguuf sii ge ligga. Karius is bloos, dass es ooni piischta und rummla d Stäga uuf cho ischt. I meinti, dia villa Mariging wäänd uufwäärt no schweerer z trääga gsi as achawäärt.

Waa dia hööi Muura für ds Wäärch fertig bbuuni gsi ischt, heint sch in Zafreila iichi alls dannagschrissa, d Hüüscher und d Gäda und im Oberboda ou ds Chilchli vam San Bäärtlema. Dua hed ou ds Lägelamannli müessa flia! Iichiwäärt het s nit chönna gaa. Hinder em Stausee hätti s khei Hüüscher mee funda. Ds Land chunt dert rüücher, vergandets und verrufenets. Zinnderscht iichi waa d Ggletscher uber d Felli achahanga is s nu mee eis Ggufer. Drum ischt üns Mannli für gwüss derdüruss, Valsch zua. Dert het s de mee Hüüscher, as in Zafreila iichi gsi sind. I hän nit vernu, under wellem Tach as äs schiins Plätzli zum ligga und schii Arbet funda het. Dia grooss Lägela mit der Mariging het s drum müessa dert iichi zrugglaa. Mit der Schweeri uf em Rügg wää s de d Nacht nit dürr de Calvaaristutz uf d Geissfelli uuf und uber de roota Bäärg und dürr d Bildbalma und de grüa Wasa acha gcho.

Und hüt? Denked nu, jetz es Taggsch heint sch mer gseit, es siia jetzt es parr Lägelamannli i Valsch. Diz, waa va Zafreila ussa cho gsi sii, heig s nümma ellei gmacha mö, dia villa Mariging z zella, waa s jetzt in summa Hüüschera heig. In etlicha siiensch gar zwei zmaal all Nacht a dr Aarbet, wi eis ellei nit fertig chäämi mit zella bis zur Lüüteri. Was säged de ier daderzua?

(aus: Ludwig Imesch: Was die Walser erzählen. Neu herausgegeben von Max Waibel. Frauenfeld 1999, S. 172f.)