Dert sind de au gschwinthaft Zwillet uf d Wäält cho. Diä hent puschper zapplet mit Äärmli und Bäinli und sint bòòld uf allä Vierä ufem Bodä umchä gchrochä. Ds wilt Mannli ischt gruusam zfridäs gsi und her dr Büelfrau bodäfascht tanket für irä Hülf und gsäit: „Zum Dank chascht jetz än Schooss vollä Chollä mit dr nä, und diä muescht de aber im Huus uf d Äschplattä tuä!“. „Nää, Chollä will ich nit, säb hend wier gnueg bim Huus“, het d Büelfrau gmeint. "Nit derä", het ds wilt Mannli gsäit, und schii het duä ds wilt Mannli nit ärtäupä wellä und het dr Schoos uufgchä, und äs hed arä än Huufä Chollä dir gleit.

Schii ischt dürderòòb, hed abr im Gòò dr Schoos nit guet zämmegchä und vill Chollä verzööteret. Ds wilt Mannli het s gsee und ischt arä nòòchägloffä und het gchrüepft: "Je mee du zerzaascht, je minder haascht!" Wiä d Frau uf em Büel in ds Huus cho ischt, hetsch nümmä vill Chollä im Schooss gchä, und ehender ä bitz uwilligi het sch dr Reschtä uf d Äschplattä tribä. Abr duä sind sch luters Gold gsi. Jetz het s d Frau gchruuä, dass schi z lütschel Sorg gchä het zu denä Chollä und schi ischt gschwind zrugg ggangä und het diä verlornä zämmäläsä wellä. Abr ds wilt Mannli het scho allä uufglääsä gchä, und schii het käine mee gfundä.

(aus: Walservolch. Bündner Walser schreiben in ihrer Mundart. Chur 1974, S. 59)